Bayan Hiçbiri

Bayan Hiçbiri adlı kitabı okumaya Annemlerin yazlığında yalova'da Eylül ayı gibi başladım Aslında güzel bir kitap okumaktan zevk aldım.Yeni bitirmedim ama yine de elimde uzun süre kaldı.Okul açılma zamanına denk gelince kitaptan uzaklaşınca elimde baya süründü.

Yer yer güldüren, yer yer hüzünlendiren, bazen de işte ben dediğim bir kitaptı.Hamilelerin, yeni doğum yapmış annelerin, ve çocuklu annelerin kendini bulabileceği bir kitap olduğunu okumaktan zevk alacaklarını düşünüyorum.

Hatta kitabın sonunda " Ne zaman ki hiçbiri olmayı kabul edip ruhumu özgür bıraktım, sanırım o gün hepsi olmayı başardım" cümlesini çok beğendim.Çünkü bende ve bir çok arkadaşımda olduğu gibi herşeyi yapıp kendimizce her konuda mükemmel olmaya çalışırken başarısız olduğumuzda yada tam yetemediğimizde mutsuz oluyoruz.


Arka Kapak

Artık ‘80’lerde yaşamıyoruz. Kırmızı ruj sürüp, evi derleyip toplayıp, çocuğunu temiz pak giydirdiğinde “4 çekerli kadın” olduğun günler geride kaldı. Neslimiz lanetlendi…

Çocuk yap; ama kilo alma. Kariyer sahibi ol; ama çocuğunun bakımını aksatma.
Hem bebeğine hem kocana hem de kendine vakit ayır. Gece arkadaşlarınla dışarı çık; ama sabah yedide kalkıp yavrunun kahvaltısını hazırla. Etraf bekâr kadın kaynıyor, aman gözünü dört aç, kocanı kaptırma!

Hatta öyle ki bu devirde bir anneye yapılan en büyük iltifat: “Seni gören anne olduğuna asla inanmaz.”

21. yüzyıl kadınının “anne gibi anne” olması sessiz sedasız bir sözleşmeyle yasaklanmış da haberimiz yok.